Czym jest kazirodztwo? Czy zawsze ten typ zachowań seksualnych uznawanych przez wielu za rodzaj parafilii, był zakazany? Jakie mogą być konsekwencje zbliżenia osób spokrewnionych? Sprawdź!
W wielu współczesnych kulturach kazirodztwo stało się tematem tabu – często związki kazirodcze są wręcz karanym prawnie przestępstwem. Dlaczego tak jest? Czym grozi wchodzenie w relacje seksualne z bliskimi krewnymi? Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej!
Czym jest kazirodztwo?
Kazirodztwo to wykazywanie zachowań seksualnych w stosunku do osób blisko spokrewnionych (rodzica, bliskich kuzynów, brata lub siostry). Ale nie tylko – kazirodztwem nazywa się również zachowania tego typu w stosunku do osób spowinowaconych poprzez małżeństwo bliskiego krewnego lub adopcję.
Obecnie w wielu kulturach kazirodztwo postrzegane jest jako jednoznacznie zły występek. Stosowane są więc prawne i społeczne zakazy współżycia z członkami najbliższej rodziny. Zakaz kazirodztwa, umocowany prawnie, znajduje swoje odzwierciedlenie w Kodeksie karnym. Kary za kazirodztwo różnią się jednak zależnie od konkretnego kraju.
Jakie są konsekwencje kazirodztwa?
W Polsce przepisy prawne mówią o tym, że osoba, która dopuści się stosunków płciowych ze wstępnym, zstępnym, przysposobionym, przysposabiającym lub rodzeństwem powinna liczyć się z karą więzienia w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat. Wyrażana przez większość społeczeństw niechęć do kazirodztwa wiąże się z konsekwencjami takich zachowań. U potomstwa kazirodczej pary zwiększa się ryzyko wystąpienia wad wrodzonych różnego typu, niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej, a nawet – przedwczesnej śmierci. Warto dodać, że problem genetyczny jest tym większy, im bliżej spokrewnieni są rodzice (u krewnych pierwszego stopnia prawdopodobieństwo wad potomków jest bardzo wysokie).
Czy seks z rodzeństwem zawsze był tematem tabu? Przekazy historyczne na temat kazirodztwa
Kazirodztwo ogólnie akceptowane było jedynie w czasach starożytnych. Związki z członkami rodziny były normą wśród starożytnych Egipcjan, Fenicjan, Persów, Celtów, Inków i Tajwańczyków. Najczęściej do ich zawarcia nakłaniano członków rodów królewskich, aby zwiększyć w ten sposób prawdopodobieństwo zachowania „czystości krwi”.
W późniejszych czasach dopuszczalne stawały się związki, w których występowało pokrewieństwo partnerów jedynie w specyficznych sytuacjach. Do takich należały np. małżeństwa w ramach jednej, ściśle określonej i dość wąskiej, grupy społecznej. Wówczas za dopuszczalne uznawano kontakty seksualne między kuzynostwem, ojczymem i pasierbicą lub stryjem i bratanicą.
Kazirodztwo w przekazach o charakterze religijnym
Czy kazirodztwo jest zakazane również przez wielkie religie? Społeczne tabu wobec tego tematu ma częściowo właśnie początek w wierzeniach. Od czasów starożytnej Grecji popularnym przekazem na temat kazirodztwa był mit o Edypie. Historia ta miała być przestrogą dla tych, którzy zdecydują się obcować seksualnie z matką, siostrą lub inną blisko spokrewnioną osobą.
Biblia kazirodztwa zakazuje zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. W sprawie kazirodztwa jednoznacznie wypowiada się także Koran. W świętej księdze muzułmanów znaleźć można szczegółowe wyliczenie, z którymi kobietami nie wolno się mężczyźnie ożenić. Są wśród nich zarówno najbliższe krewne, jak i kobiety spowinowacone.
Biologiczne przeciwwskazania dotyczące kazirodztwa
Niechęć do kazirodztwa, tak powszechna we wszystkich niemal społeczeństwach i wierzeniach, ma swoje uzasadnienie również na gruncie biologicznym. Badania przeprowadzane nad dziećmi pochodzącymi ze związków kazirodczych wykazały, że jeśli rodzice byli blisko spokrewnieni, aż 42% noworodków wykazywało poważne wady urodzeniowe lub umierało krótko po urodzeniu. 11% dzieci takich par odznaczało się lekkim upośledzeniem umysłowym. Wśród dzieci widoczne były także choroby autosomalne recesywne.
Co wykazały badania naukowców na temat kazirodztwa w przypadku rodzeństwa?
Co ciekawe, tabu dotyczące kazirodztwa wynika w pewnej mierze nie tylko z aspektów biologicznych czy religijnych, ale też mechanizmów związanych z funkcjonowaniem ludzkiego mózgu. Naukowcy już dawno zauważyli, że dzieci, które wspólnie się wychowują (nawet jeśli nie są rodzeństwem) częściej zawierają przyjaźń, która trwa przez całe życie. Ponieważ jednak znają się od najmłodszych lat, najczęściej są dla siebie zupełnie nieatrakcyjne seksualnie. Jednak, kiedy rodzeństwo (najczęściej brat i siostra) zostają odseparowani od siebie jako dzieci i potem spotkają się w wieku nastoletnim lub dorosłym, często zakochują się w sobie.
Kazirodztwo, czyli pociąg seksualny do najbliżej spokrewnionych lub spowinowaconych osób, nazywany jest rodzajem parafilii, która od wieków już spotyka się ze społecznym potępieniem. Dochodzi do niego, nawet kiedy są to dobrowolne stosunki dorosłych ludzi. Powodem najczęściej jest uzasadniona obawa o choroby, jakie mogą towarzyszyć dzieciom pochodzącym z takiego związku.
Źródło zdjęcia: Fernando de Sousa, CC BY-SA 2.0, by Flickr
Zobacz także:
- Zaburzenia seksualności u dzieci – rozwój seksualny dziecka oraz sygnały
- Pedofilia, czyli parafilia, która wywołuje społeczne potępienie
- Zoofilia, czyli pociąg seksualny do zwierząt
- Sadyzm seksualny, czyli przemoc podczas stosunku
- Kompleks Pigmaliona jako odmiana fetyszyzmu. Jak powstał i w jaki sposób się objawia?