Metoidioplastyka to, obok falloplastyki, jeden ze sposobów na operację korekty płci u transpłciowego mężczyzny. Chociaż należy do procedur ryzykownych, większość panów, którzy się na nią zdecydowali, cieszy się z jej efektów. Sprawdź, jak wygląda operacja.
Jednym z ważnych etapów w tranzycji niektórych transpłciowych mężczyzn jest operacyjna korekta płci. Polega ona na zmianie typowo żeńskich narządów rozrodczych na męskie. Niektórym pomaga to w pełni poczuć całkowitą zgodność między ciałem a tożsamością płciową. Ponadto operacja może nieść pozytywne skutki, takie jak zmniejszenie dysforii płciowej, czy możliwość eksploracji swojej seksualności bez skrępowania. Jednym ze sposobów na korektę jest wykonanie tzw. metoidioplastyki. Przekonaj się, na czym dokładnie polega zabieg i jakie są jego efekty.
Na czym polega metoidioplastyka?
Metoidioplastyka pochodzi od greckiego słowa, które dosłownie tłumaczy się jako “przekształcać w kierunku męskich narządów rozrodczych”. Procedura uważana jest za jeden z najmniej inwazyjnych sposobów korekty płciowej, mającej na celu wytworzenie sprawnego członka. To obecnie jedna z najpopularniejszych metod, chętnie stosowana u transpłciowych mężczyzn.
Metoidioplastyka i falloplastyka – różnice
Metoidioplastyka, w odróżnieniu od falloplastyki, należy do stosunkowo nieinwazyjnego zabiegu. Podczas jego przeprowadzania wykorzystuje się tzw. tkanki lokalne, tj. łechtaczkę, błonę śluzową pochwy, czy wargi sromowe. Z kolei falloplastyka wymaga pobierania płatów tkankowych z innych części ciała (np. przeramienia, uda, czy grzbietu). Pozostaje po tym spora blizna i jeżeli płat pobrany zostaje z przedramienia, konieczny jest przeszczep (np. z uda), w celu jej zakrycia. Z tego powodu niektórzy mężczyźni mogą mieć wątpliwości co do tej metody korekty płci.
Także efekty po metoidioplastyce i falloplastyce mogą się różnić. Przede wszystkim pierwsza z opcji gwarantuje stworzenie penisa niewielkich rozmiarów (3-8 cm), który dopiero po czasie można spróbować powiększyć.Wynika to z faktu, że przy jego tworzeniu korzysta się ze stosunkowo niewielkiej ilości skóry. W przypadku falloplastyki możliwe jest uformowanie członka o większych rozmiarach, szczególnie przy metodzie LD (pobranie płatu z okolic grzbietu). Z drugiej strony, jak już wspomnieliśmy, niektórzy panowie mają wątpliwości co do estetyczności blizn po falloplastyce.
Jak wyglądają przygotowania do metoidioplastyki?
Możliwość przeprowadzenia zabiegu metoidioplastyki na pacjencie wiąże się ze spełnieniem kilku kryteriów. Należą do nich:
- Osiągnięcie pełnoletności.
- Zdolność do podjęcia w pełni świadomej decyzji w kwestii zabiegu.
- Wcześniejsza konsultacja z seksuologiem, psychologiem, psychoterapeutą.
- Udokumentowanie utrzymującej się dysforii płciowej.
- Poddanie się terapii hormonalnej, co najmniej na rok przed planowanym zabiegiem.
Oprócz powyższych wyznaczników, lekarz ma obowiązek odpowiednio przygotować swojego pacjenta do potencjalnego zabiegu. Konieczny jest szczegółowy wywiad oraz zlecenie szeregu badań, celem zdiagnozowania potencjalnych współistniejących chorób. Ponadto w przypadku mężczyzny palącego, o znacznej otyłości, należy zlecić mu zmianę trybu życia. Wreszcie, lekarz ma obowiązek wprowadzić swojego pacjenta w szczegóły zabiegu metoidioplastyki oraz rozwiać wszelkie wątpliwości związane z jego przebiegiem i efektami.
Rodzaje metoidioplastyki – przebieg, podobieństwa i różnice
W zależności od umiejętności danego chirurga oraz wyglądu narządów rozrodczych pacjenta, z którym lekarz ma do czynienia, można zdecydować się na jeden z dwóch rodzajów metoidioplastyki: prosty oraz pierścieniowy. Każdy z nich ma swoje niewątpliwe zalety i potencjalne związane z operacją powikłania. Sprawdź, jakie są różnice pomięrzy metoidioplastyką prostą oraz pierścieniową.
Prosta metoidioplastyka – przebieg
Prosta metoidioplastyka jest możliwa do wykonywania po terapii testosteronem. W jej wyniku łechtaczka rośnie do ok. 3-5 cm, co stanowi odpowiednią długość do utworzenia z niej członka.
W trakcie operacji chirurg wykonuje podżołędziowe nacięcie skóry łechtaczki. Następnie oddziela oraz przecina jej więzadła, a później strunę ją przyginającą. Skóra, która pozostała z łechtaczki, wraz z wargami sromowymi, jest przekształcana w napletek. Odnogi clitoris zszywa się tak, aby stanowiły podparcie dla penisa. Cewka moczowa oraz pochwa pozostają niezmienne, co daje możliwość późniejszego wydłużenia cewki.
Pierścieniowa metoidioplastyka
Podobna do prostej metoidioplastyki jest metoda pierścieniowa. Różnica między zabiegami polega na sposobie, w jaki rozcina się strunę brzuszną łechtaczki oraz jak przebiega podział więzadeł wieszadłowych. Ponadto metoda pierścieniowa pozwala na wydłużenie cewki moczowej. W tym celu pobierany jest płatek z błony śluzowej pochwy, który przymocowuje się do ścian jamistych łechtaczki oraz zszywany na kształt rurki.
Dodatkowe procedury przy metoidioplastyce
Każda metoidioplastyka wiąże się z dodatkowymi czynnościami, które pozwalają na poprawę wyglądu krocza oraz usprawnienie codziennych czynności. Do takich procedur zaliczamy:
- Waginektomię (usunięcie tkanki pochwy przez krocze).
- Skrotoplastyka – wykonanie worka mosznowego na implanty jąder.
- Wszczepienie implantów jąder – po zastosowaniu u pacjenta skrotoplastyki, możliwe jest wszczepienie implantów jąder. Zazwyczaj wykonuje się to równocześnie z metoidioplastyką lub po pół roku, kiedy blizny są już odpowiednio zagojone. W gabinetach chirurgicznych z prawdziwego zdarzenia jakość implantów jest bardzo wysoka; do złudzenia przypominają one prawdziwe jądra.
- Wszczepienie implantu penisa – chociaż po metoidioplastyce możliwe są erekcje i orgazmy, to bywa, że członek nie pozwala na penetrację. Jeżeli pacjent chce w pełni korzystać ze swojego penisa, po 6 miesiącach od korekty narządów płciowych, można zaproponować mu wszczepienie implantu. Dzięki niemu możliwe jest utrzymanie odpowiedniej sztywności członka.
- Powiększenie członka – nawet jeśli początkowo pacjent odczuwa zadowolenie z rozmiaru i wyglądu swojego członka, z czasem może się zdarzyć, że zacznie oczekiwać czegoś więcej. W takiej sytuacji możliwe jest wykonanie powiększania i ujędrniania penisa. To, czy uda się wykonać je u danego pacjenta zależy jednakże od genetycznych uwarunkowań, wpływu testosteronu oraz okresu, od którego mężczyzna stosuje terapię hormonalną.
Powikłania po metoidioplastyce
Niestety, jak w przypadku innych poważnych operacji, tak i przy metoidioplastyce istnieje ryzyko powikłań. Chociaż metoidioplastyka prosta oferuje krótszy czas rekonwalescencji oraz mniejsze koszta zabiegowe, w niewielkim procencie przypadków może dojść do wystąpienia:
- Nieestetycznej blizny pooperacyjnej.
- Fałdowania się skóry członka.
- Odczuwania pustych przestrzeni, szczególnie w trakcie siedzenia.
- Ostateczne niezadowolenie z rozmiarów członka i konieczność jego wydłużenia.
W przypadku metoidioplastyki pierścieniowej możliwe jest wystąpienie powikłań głównie w rejonie cewki moczowej; zdarzają się przetoki lub jej zwężenie. W przypadku problemów z cewką u ok. 30% mężczyzn występują problemy z oddawaniem moczu,
Przez możliwość wystąpienia powikłań pozostałe zabiegi, jak wszczepienie implantu penisa oraz jąder wykonuje się dopiero po okresie rekonwalescencji, kiedy już wiadomo, że wszystko przebiegło pomyślnie.
Metoidioplastyka – podsumowanie
Jak widać metoidioplastyka należy do stosunkowo prostych zabiegów operacyjnych, które mogą nieść za sobą wiele pozytywnych efektów. Dla transpłciowych mężczyzn, którzy decydują się na operacje korekty płci metoidioplastyka jest jedną z częściej polecanych opcji – nie tylko jest mniej skomplikowana niż falloplastyka, ale również znacznie bardziej przystępna cenowo.
Zobacz także:
- Falloplastyka, czyli rekonstrukcja prącia. Jakie są wskazania do zabiegu, jak wygląda jego przebieg oraz opieka pooperacyjna?
- Ile kosztuje zmiana płci? Sprawdź, jaka jest cena operacji i terapii hormonalnej
- Tranzycja – sprawdź, na czym polega proces korekty płci u osób transpłciowych
- Operacja zmiany płci – rodzaje i przebieg korekty płci. Poznaj najważniejsze informacje
- Zmiana płci w Polsce – o czym muszą pamiętać Polacy, którzy decydują się na korektę płci? Poznaj perspektywę medyczną i prawną
