Urofilia to jeden z rodzajów parafilii związanych z odchodami. W przypadku urofilii źródłem podniecenia seksualnego jest mocz partnera. Czy takie skłonności powinny cię niepokoić? Sprawdź w poniższym artykule.
Urofilia nazywana potocznie pissingiem (od angielskiego słowa piss oznaczającego sikanie) to zaburzenie preferencji seksualnych, w ramach którego obiektem wzbudzającym podniecenie jest uryna. Jeśli kręcą cię tego typu zabawy, niekoniecznie masz powody do obaw. Sprawdź, kiedy urofilia powinna zacząć cię niepokoić.
Urofilia – na czym polega ten fetysz?
W dawnych opracowaniach naukowych urofilię określano jako jedną z „dewiacji” czy też „zboczeń”. Dziś występuje jako rodzaj parafilii, czyli zaburzeń preferencji seksualnych. Osoby zaliczające się do grona urofili czerpią satysfakcję seksualną z kontaktu z moczem partnera. Przede wszystkim podnieca je tzw. pissing, czyli sytuacja, w której są obsikiwane przez drugą osobę. Na tym nie kończy się jednak lista ich podniet związanych z uryną. Pobudzenie może wywołać także dotykanie go, zlizywanie czy wąchanie poplamionej moczem bielizny. Czasem też to urofil pragnie oddawać mocz na partnera i potrafi w ten sposób doprowadzić się do orgazmu.
Urofilia ma związek ze skłonnościami sadomasochistycznymi i najczęściej łączy się z dominacją jednego partnera nad drugim.
Czy urofilia wymaga leczenia?
Pissing należy do nietypowych praktyk seksualnych, które powszechnie są uznawane za perwersyjne. Nie oznacza to jednak, że każdy przejaw urofilii wymaga leczenia. Jeśli kręci cię „złoty deszcz” i oboje z partnerem czerpiecie radość i satysfakcję z tego typu zabaw, nie ma powodu do niepokoju. To, że pewne czynności seksualne są nieakceptowane w danym społeczeństwie, nie oznacza jeszcze, że należą do chorób bądź schorzeń.
Często zdarza się, że podniecenie wywołane moczem występuje jednocześnie z seksualnością normatywną i jest tylko jedną z wielu dróg do osiągnięcia satysfakcji. Partnerzy traktują pissing jako jedną z pikantnych zabaw, która urozmaica ich życie erotyczne.
Kiedy parafilia staje się patologiczna?
O problemie można mówić wtedy, gdy jeden z partnerów czuje się upokorzony bądź sprowadzony do roli drugoplanowej, ponieważ źródłem podniecenia nie jest człowiek, lecz jedynie specyficzny obiekt, którym w tym przypadku jest mocz. Absolutnie patologicznym zachowaniem jest oddawanie moczu na narządy płciowe czy inne części ciała partnera bez jego zgody.
Niepokój powinna budzić też sytuacja, w której osoba dotknięta urofilią po seksie czuje się winna i zawstydzona. Wówczas zachowanie to uznaje się za pogarszające stan psychiczny i emocjonalny człowieka, które wymaga terapii.
Cierpienie mogą powodować też same fantazje seksualne na temat oddawania moczu, które powracają i silnie pobudzają jednostkę, jednak nie mają szans na realizację. Szczególnie trudną jest sytuacja, w której występuje parafilia wyłączna. Dotknięta nią osoba nie potrafi wówczas osiągnąć podniecenia w żaden inny sposób niż kontakt z przedmiotem swojego pożądania, czyli w tym przypadku z moczem.
Jak leczyć patologiczny fetyszyzm?
We wszystkich przypadkach, gdy urofilia uniemożliwia stworzenie i utrzymanie emocjonalnej więzi z drugą osobą, należy zgłosić się do specjalisty. Warto pamiętać jednak, że celem większości ekspertów nie będzie usunięcie preferencji seksualnej, lecz uwolnienie pacjenta od cierpienia i lęku przed społecznym odrzuceniem, które ta preferencja wywołuje. W przypadkach, gdy nie chodzi o podejmowanie czynności seksualnych bez zgody innej osoby, terapeuta będzie starał się doprowadzić do stabilizacji emocjonalnej i psychicznej pacjenta oraz do zaakceptowania przez niego swoich skłonności.
Zobacz także:
- Fetyszyzm – odmienność czy zaburzenie seksualne? Kim jest fetyszysta i jakie są rodzaje fetyszy?
- Klaustrofilia – seks w ciasnych pomieszczeniach
- Parafilia, czyli zaburzenie preferencji seksualnych. Co warto wiedzieć?
- Fetysz uszu w roli głównej, czyli co podnieca w jednej z najmniej estetycznych części ciała? Poznaj inne intrygujące fetysze!
- Klizmafilia – dowiedz się, skąd bierze się to zaburzenie