Czym dokładnie jest nimfomania? Kogo dotyczy, jak wpływa na życie osoby uzależnionej i czy można ją leczyć? Przeczytaj i dowiedz się więcej!
Nimfomania to zaburzenie kojarzone najczęściej z literaturą lub filmami dla dorosłych. Jej obraz, który wynika z takich źródeł wydaje się czymś wyjątkowo intrygującym i przyjemnym. Czy tak jest w istocie? Dowiedz się jak nimfomania objawia się w realnym życiu!
Nimfomania, czyli niekontrolowany popęd seksualny – definicja pojęcia
Czym jest nimfomania? W literaturze opisuje się ją jako ciągłą, wyniszczającą i uporczywą potrzebę odbywania stosunków seksualnych, która jest silniejsza niż inne potrzeby danej osoby. Tak silny przymus uprawiania seksu nosi również nazwę hiperseksualności. W dłuższej perspektywie negatywnie odbija się on na wielu dziedzinach życia danej osoby – m.in. zarówno na życiu rodzinnym, jak i zawodowym. Nierzadko też prowadzi w końcu do zdrady partnera i rozpadu związku. Nimfomania, z uwagi na fakt, że najczęściej wiąże się z dużą liczbą partnerów seksualnych, może też zakończyć się zapadnięciem na jedną z chorób przenoszonych drogą płciową.
Osoba uzależniona od seksu dąży przy tym nie tylko do współżycia. Równie atrakcyjne i normalne wydaje jej się nadmierne zainteresowanie pornografią, masturbacją oraz cyberseksem.
Warto przy tym wiedzieć, że termin nimfomania dotyczy jedynie nadmiernego popędu seksualnego kobiet. U mężczyzn to samo zjawisko nosi nazwę satyryzmu.
Przyczyny nimfomanii
Nimfomania to zaburzenie seksualne, które może okazać się równie wyniszczające, jak każdy inny nałóg. Co prowadzi do rozwoju nadmiernej seksualności i ciągłej chęci odbywania zbliżeń seksualnych? Przyczyn może być wiele i tak naprawdę trudno ustalić je bez znajomości sytuacji konkretnej osoby. Najczęściej jednak wśród powodów nadmiernych potrzeb seksualnych i uzależnienia od seksu wymienia się niskie poczucie własnej wartości i związany z tym lęk przed poważnym, trwałym związkiem, a także traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa. Do takich zalicza się jednak nie tylko wykorzystywanie seksualne i molestowanie, ale także samo dorastanie w rodzinie dysfunkcyjnej.
Nimfomania równie często jest także efektem nieradzenia sobie z własnymi emocjami i próbą uwolnienia się od nich właśnie w ramach aktu seksualnego. Jednak takie działanie, tak jak w przypadku wielu innych rodzajach uzależnień, często prowadzi do wzrostu poczucia winy. Jego łagodzenie następuje poprzez ponowne podejmowanie kompulsywnych zachowań seksualnych. Normalne funkcjonowanie i przerwanie takiego błędnego koła jest bardzo trudne i może wymagać podjęcia psychoterapii.
Inne przyczyny nimfomanii to np. różne choroby. Hiperlibidemia, a więc nadmierne libido, które objawia się niekontrolowaną potrzebą uprawiania seksu, związane jest np. z kiłą, padaczką, guzami mózgu oraz epizodycznymi napadami choroby afektywnej dwubiegunowej. Nimfomania to także objaw zaburzeń osobowości – podejmowanie stosunków płciowych w nadmiernej ilości bywa objawem osobowości borderline (czyli osobowości z pogranicza, w której silne uczucie pustki i braku celu przeplata się z zaburzeniami tożsamości).
Nadmierny popęd w sferze seksualnej bywa wreszcie skutkiem ubocznym przyjmowanych leków. Do takich należą leki przyjmowane w czasie terapii psychiatrycznej, ale też leki przeciwdrgawkowe czy wpływające na zmianę poziomu cholesterolu.
Objawy nimfomanii i sposoby leczenia zaburzenia
Najważniejszym objawem nimfomanii jest nieustanna potrzeba odbywania kolejnych przygód erotycznych – niezależnie od ich konsekwencji. W związku z tym osoba chora przez cały czas poszukuje okazji do współżycia. Uzależnienie bywa tak samo silne, jak bardziej znane uzależnienia od alkoholu, środków psychoaktywnych czy hazardu.
Pierwsze objawy nimfomanii u wielu osób zaczynają być widoczne już w wieku nastoletnim. To wtedy, za pomocą praktyk seksualnych, młode osoby próbują rozładować nagromadzone w nich emocje. Zwykle są one silnie związane z zaniżoną samooceną, presją ze strony rodziny i szkoły, co do osiągania wyników czy wreszcie pierwszymi niepowodzeniami w sferze związków oraz nawiązywania nowych relacji. Lekiem na te problemy staje się seks, który, podobnie jak inne używki, przynosi chwilowe ukojenie.
Jak skutecznie leczyć nimfomanię?
Leczenie nimfomanii tak jak i innych rodzajów uzależnień to przede wszystkim podjęcie terapii u seksuologa lub psychologa. Po konsultacji, nimfomance mogą również zostać zapisane środki farmakologiczne. W psychoterapii nimfomanii najczęściej wykorzystuje się podejście znane z nurtu psychodynamicznego. Dobre efekty przynosi również terapia poznawczo-behawioralna. Podczas sesji terapeuta skupia się nie tylko na bieżącym problemie, ale przede wszystkim na odkryciu jego przyczyn i uporaniu się z nimi. Zwykle też zaleca się, aby do całkowitego wyleczenia (a najlepiej także po nim) osoba chora unikała sytuacji, osób czy miejsc, które mogą prowadzić do nawrotu nimfomanii. Najważniejszym celem całej terapii jest odzyskanie przez pacjenta kontroli nad wszystkimi sferami życia, potwierdzenie własnej wartości oraz nauka budowania trwałych relacji z innymi ludźmi.
Jeśli nimfomania dotyka osobę będącą w stałym związku, zwykle konieczne staje się prowadzenie sesji indywidualnych oraz wspólnie z partnerem. Podczas takiej terapii dla par opieką psychologiczną zostaje objęta również druga osoba w związku. Nimfomania rzutuje przecież nie tylko na życie danej jednostki, ale też jej najbliższych i może być dla nich bardzo mocno obciążająca. Nie można prowadzić skutecznej terapii i leczyć nimfomanii bez wyjawienia problemu partnerowi. Nawet, więc jeśli wcześniej choroba była przed nim ukrywana, terapeuta na pewno przekona swoją pacjentkę do zmian również w tym zakresie.
Lekami, które mogą wspomóc psychoterapię są głównie środki takie jak neuroleptyki czy leki antyandrogenowe.
Nimfomania, czyli zbyt duże, obsesyjne zainteresowanie seksem i próba urzeczywistniania wszystkich fantazji seksualnych, początkowo nie ogranicza. Z czasem jednak, kiedy choroba zaczyna dominować nad życiem nimfomanki, może stać się wyniszczająca. Nadmierna ilość kontaktów seksualnych będzie wówczas prowadziła zarówno do chorób fizycznych, jak i problemów w sferze psychicznej. Dlatego też ważne jest to, by jak najwcześniej zdać sobie sprawę z rangi problemu i poddać się psychoterapii. Może ona okazać się skutecznym sposobem zniwelowania negatywnych przyczyn i objawów choroby.
Zobacz także:
- Klaustrofilia – seks w ciasnych pomieszczeniach
- Codzienna masturbacja – wszystko, co musisz wiedzieć
- Jak leczyć seksoholizm – od zrozumienia do zmiany
- Parafilia, czyli zaburzenie preferencji seksualnych. Co warto wiedzieć?
- Masochizm seksualny jako zaburzenie osobowości – definicja i przyczyny masochizmu